ต้นกระบองเพชร
ความรักของผมมีอายุเท่ากับกระบองเพชรของเธอ?
ผมชื่อเอแฟนผมชื่อแอน เรารู้จักกันตั้งแต่เด็กๆเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันแถมพ่อ-แม่ของเราก็เป็นเพื่อนกันพ่อผมเป็นเจ้าของรีสอร์ท
ส่วนพ่อแอนเป็นสถาปนิค แอนเป็นคนน่ารักอ่อนโยนผิดกับผมที่เป็นคนใจร้อน ขี้โมโห
ผมบอกรักเธอครั้งเดียวและครั้งแรกของผมตอนอายุ9ขวบตอนนั้นแอนบังคับให้ผมเล่นพ่อแม่ล
ูก มีตุ๊กตาเป็นลูกของเรา
“เอ? นอกใจแอนหรอ” อะไรของเธอเนี่ยะ -*-“เปล่า...ใครบอก” ”ก็ลูกเราไง” ไอ้ตุ๊กตาเนี่ยะนะ “บ้ารึเปล่าแอน” “เอว่าแอนหรอ...
ฮื่อๆๆๆๆๆๆ” ผู้หญิงนี่เอะอะก็ร้องไห้เฮ้อ...” ”เอรักแอน...รักคนเดียวด้วยเลิกร้องได้แล้วเดี๋ยวซื้อไอติมไห้กิน”
“จริงเหรอ?”
“อือ...”
ตั้งแต่วันนั้นเราก็เป็นแฟนกัน เวลาที่ผมโมโหอารมณ์เสียทีไรผมจะไปบ้านแอน
แอนก็จะเอาไอติมมาให้ผมกินประจำ
เวลาผ่านไปผมทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งผมเร่งรีบทำงานหาเงินเพื่อมาสู่ขอเธอจนลืมเอาใจ
ใส่เธอ
แล้ววันหนึ่งเธอก็หาผมที่บ้านเธอยื่นต้นกระบองเพชรต้นน้อยให้ผมเธอบอกผมว่า”
แอนก็เหมือนกับต้นกระบองเพชรถ้ารดน้ำให้มันมากมันก็จะเน่าตายแต่ถ้าไม่รดน้ำเลยมันก็
คงอดทนได้ไม่นานถ้ามันตายก็ถือว่าเราจบกัน
แล้วก็ลืมแอนซะ...แอนจะไปเรียนต่อเมืองนอกแอนฝากต้นกระบองเพชรด้วยนะ”
ผมเข้าใจว่าเธอคงน้อยใจที่ผมเหมือนไม่แคร์แอน
เธอคงคิดว่าผมลืมเธอ
เธอไม่ฟังเหตุผลผมบ้างเลย
...และผมก็คิดขึ้นมาได้ว่าผมจะรีบหาเงินพอเธอกลับมาผมจะไปขอเธอมาเป็นภรรยาทันที
...ผมโทรไปหาแอนเดือนละครั้งทุกครั้งเธอจะถามถึงต้นกระบองเพชรของเธอ
ผมโมโหทุกครั้งที่เธอถาม
ผมจะไปหาเธอหลายครั้งแต่เธอกับปฎิเสธ
ผมแอบสงสัยเธอนิดหน่อยแต่ผมเลือกที่จะไว้ใจเธอ
ทุกครั้งที่โทรหาเธอเสียงเธอดูเหนื่อยๆคงจะเรียนหนักมากบางทีเธอก็ร้องไห้โดยไม่มีสา
เหตุบอกแต่ว่าเหนื่อยมาก
... 2ปีผ่านไปเจ้าต้นกระบองเพชรดูเหมือนจะป่วยทั้งๆที่ผมดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีผมพยายา
มรักษาแต่ดูเหมือนทุกคนจะพูดเหมือนกัน
ว่า
”ต้นกระบองเพชรมันครบอายุแล้วคุณเดี๋ยวมันก็จะตายคุณซื้อใหม่ดีกว่า”
เธอรู้ว่ามันจะหมดอายุทำไมเธอถึงเลือกมันไห้ผม
เธอคงจะโกรธผมมากและคงอยากทิ้งระเบิดเวลาไว้อย่างนี้เหมือนเธอจะรู้ทันเย็นวันนั้นเธ
อโทรมาหาผมคำถามเหมือนเดิมผมก็ตอบเธอ
ไปตามตรงแล้วเธอก็พูดว่า
”เอเราคงต้องจบลงเท่านี้ลืมแอนซะ”
ผมไม่เข้าใจแค่กระบองเพชรต้นเดียว”แอนที่ผ่านมาผมขอโทษผมไม่ได้ดูแลเอาใจใส่คุณมัวทำ
แต่งาน
...เพราะอะไรรู้ไหม? เงินที่ได้มาผมจะเอาไปแต่งงานกับคุณ ขอแค่คุณกลับมา ผมจะแต่งงานกับคุณทันที”
ผมบอกเธอไปหมดแล้ว”นี่หละสิ่งที่แอนกลัวแอนกลัวที่จะแต่งงานกับเอลืมแอนซะเพราะแอนจะ
ไม่กลับไปอีกแล้ว”
เธอวางสายไปพร้อมกับจุดไฟไห้มอดไหม้ใจของผม
ผมจะทำงานเพื่ออะไรผมไม่มีเป้าหมายในชีวิตแล้วไม่มีเธอก็ไม่มีทุกอย่าง
ผมลาออกจากงานในวันต่อมา
พ่อ-แม่เข้าใจผมที่ผมทำงานก็เพราะอยากแต่งงานด้วยตัวผมเองเงินของผมเองแอนคงไม่เข้าใจ
และเย็นวันนั้นผมตัดสินใจไปหาเธอที่ต่างประเทศพรุ่งนี้เช้า ผมต้องคุยกับเธอไห้รู้เรื่อง
และเช้านั้นเองมีพ่อ- แม่ของแอนถือกล่องใบหนึ่งมาไห้ผมในกล่องมีจดหมายกับต้นกระบองเพชรน้อยหนึ่งต้นผมเกะซ
องจดหมายเปิดอ่าน”เอ?
แอนรักเอเสมอ แต่รักแท้มักมีอุปสรรคเอต้องเข้าใจ เอสงสัยใช่ไหมว่าทำไมแอนถึงไห้ต้นกระบองเพชรเอ
ต้นกระบองเพชรจะมีอายุแค่2ปี.
..แอนก็เหมือนกัน?แอนรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวเมื่อ2ปีก่อน
หมอบอกกับแอนว่าแอนคงอยู่ได้ไม่เกิน2ปี แอนหมดทางรักษาเพราะรู้ตัวช้าไปแอนก็เลยไปรักษาตัวที่เมืองนอก
ด้วยใจหวังอันน้อยนิดว่าแอนจะหายแต่ก็คงเหมือนเดิมอย่าโกธรแอนเลยนะที่ไม่ได้บอกและท
ี่ไม่ให้เอตามมา
...ก็เพราะสภาพของแอนยิ่งกว่าคนตาย แอนไม่อยากไห้เอเห็น
แอนอยากให้เอเห็นแต่แอนที่สดใสไม่ใช่ตัวขาวซีดตาลึกโบ๋ผมร่วงจนหมดแบบนี้แอนร้องไห้ท
ุกคืนเลยอยากไห้เอพาไปกินไอติมแต่ก็ได้แต่คิด
แอนดีใจมากที่เอจะขอแอนแต่งงานแต่กลัวว่าเอจะเป็นเจ้าบ่าวที่โชคร้ายที่สุด
ต้นกระบองเพชรถ้าเราเลี้ยงดูมันอย่างดีแต่สุดท้ายมันก็แก่ตายอยู่ดีไม่ว่าช้าเร็วก็ต
้องตายอยู่ดี
แต่เราซื้อใหม่ก็ได้เพราะอย่างนั้นแอนอยากไห้เออย่าได้จมปลักอยู่กับแอนขอไห้เอเปิดใ
จให้กว้างเพราะความสุขของแอนก็คือความสุขของเอ
เราไม่มีวันมีความสุขในอดีตได้ หากปราศจากความปวดร้าวในวันนี้
เอนี่คือความในใจของแอนที่อยากบอกเอ ถ้าเออ่านแล้วก็คงเดาออกว่าแอนไม่อยู่แล้ว
ต้นกระบองเพชรนี้มีเถ้ากระดูกของแอนอยู่ด้วย แอนอยากอยู่กับเอทดแทนเวลา2ปีที่หายไป
รักเสมอ....แอน