ลมหายใจกับคนพิเศษ
การที่เรามองข้ามคนที่พิเศษที่สุดของเราไป ก็เท่ากับว่าเราดูถูกเขา และกว่าที่เราจะรู้ตัวว่าเราได้ทำร้ายจิตใจของคนคนนั้น บางทีคนพิเศษสุดคนนั้นของคุณ เขาอาจจะจากคุณไปไกลแสนไกล
อยากจะขอถามทุกคนที่อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ว่าคุณจำได้มั้ยว่าเมื่อปีที่แล้วทั้งปี คุณหายใจเข้าและออกกี่รอบ ?
จำได้หรือเปล่า ? งั้นจะขอถามใหม่ คุณจำได้มั้ยเมื่อเดือนที่แล้วทั้งเดือนคุณหายใจเข้าและออกกี่รอบ ? จำได้หรือเปล่า ?
คงจำไม่ได้สินะ งั้นจะขอถามใหม่อีกครั้ง คุณจำได้มั้ย เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา คุณหายใจเข้าและออกทั้งหมดกี่รอบ ?
ผมว่าคุณก็คงจะจำไม่ได้เหมือนเดิม คำถามต่อไปก็คงเหมือนเดิม เมื่อวานนี้คุณหายใจเข้าออกกี่รอบ ?
ผมจะไม่รอฟังคำตอบ และจะไม่ถามคำถามต่อไป เพราะถึงถามต่อ คำตอบก็คงจะเป็นเช่นเดิม คือ “จำไม่ได้”
แปลกนะ ทั้งที่ลมหายใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกใบนี้ แต่กลับไม่มีใครจำได้เลยแม้แต่คนเดียวว่าเคยหายใจไปแล้วกี่ครั้ง
เพราะอะไร ?
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเราไม่เคยเห็นความสำคัญของมันเลย เราไม่เคยต้องยากลำบากเลยที่จะได้หายใจเข้าและออก เราไม่เคยต้องกระเสือกกระสนที่จะได้หายใจในแต่ละครั้ง
แต่ถ้าเป็นวินาทีสุดท้ายในชีวิตของคุณล่ะ ?
คุณ หรืออาจจะเป็นญาติมิตรของคุณ อาจจะอ้อนวอนขอกับพระเจ้า ขอให้ท่านประทานลมหายใจอีกสักครั้งให้กับคุณ เพื่อจะยืดเวลาให้กับคุณแม้วินาทีเดียว วินาทีที่มีค่ายิ่ง ทุก ๆ คนที่อยู่รอบตัวคุณจะเฝ้าภาวนาขออย่าให้การหายใจในแต่ละครั้งเป็นครั้งสุด ท้ายของคุณเลย
มันเป็นสิ่งที่มีค่าและมีความหมายที่สุดที่ถูกมองข้ามไป และเมื่อวันนั้นมาถึง วันที่มันเดินจากคุณไป มันอาจจะหันหลังกลับมามองคุณแล้วยิ้มที่มุมปาก หัวเราะและสมน้ำหน้า แล้วมันจะบอกว่า “ที นี้รู้หรือยังว่าฉันสำคัญต่อนายมากเพียงใด ทุกครั้งที่นายหายใจ นายทำเหมือนกับว่าฉันเป็นเพียงแค่ทาสผู้รับใช้ เมื่อวันนี้มาถึง ฉันก็ทำได้แค่หัวเราะในความโง่เขลาของนาย” ทุกคนก็คงจะมีคนที่พิเศษที่สุดในชีวิต คนที่สำคัญไม่แพ้ลมหายใจ หรืออาจจะสำคัญน้อยกว่าในบางคน แค่ขอให้รู้ไว้ เมื่อวันสุดท้ายมาถึง วันที่คนคนนั้นต้องจากคุณไป คุณจะไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ อย่างน้อย ๆ ก่อนที่เวลานั้นจะมาถึง
อยากจะให้คุณดูแลคนคนนั้นให้ดี
บางสิ่งที่หายไป อาจได้คืนมาราวปาฏิหาริย์
แต่ถ้าหากคุณทิ้งขว้างไป โอกาสจะได้คืนมาคงยาก
ไม่แน่นะ คนที่พิเศษสุดคนนั้นของคุณ เขาอาจจะมีคุณเป็นคนที่พิเศษที่สุดก็ได้นะ .....
ที่มา : ขายหัวเราะ/มหาสนุก (ฉบับนานมากๆ แล้ว)
การที่เรามองข้ามคนที่พิเศษที่สุดของเราไป ก็เท่ากับว่าเราดูถูกเขา และกว่าที่เราจะรู้ตัวว่าเราได้ทำร้ายจิตใจของคนคนนั้น บางทีคนพิเศษสุดคนนั้นของคุณ เขาอาจจะจากคุณไปไกลแสนไกล
อยากจะขอถามทุกคนที่อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ว่าคุณจำได้มั้ยว่าเมื่อปีที่แล้วทั้งปี คุณหายใจเข้าและออกกี่รอบ ?
จำได้หรือเปล่า ? งั้นจะขอถามใหม่ คุณจำได้มั้ยเมื่อเดือนที่แล้วทั้งเดือนคุณหายใจเข้าและออกกี่รอบ ? จำได้หรือเปล่า ?
คงจำไม่ได้สินะ งั้นจะขอถามใหม่อีกครั้ง คุณจำได้มั้ย เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา คุณหายใจเข้าและออกทั้งหมดกี่รอบ ?
ผมว่าคุณก็คงจะจำไม่ได้เหมือนเดิม คำถามต่อไปก็คงเหมือนเดิม เมื่อวานนี้คุณหายใจเข้าออกกี่รอบ ?
ผมจะไม่รอฟังคำตอบ และจะไม่ถามคำถามต่อไป เพราะถึงถามต่อ คำตอบก็คงจะเป็นเช่นเดิม คือ “จำไม่ได้”
แปลกนะ ทั้งที่ลมหายใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกใบนี้ แต่กลับไม่มีใครจำได้เลยแม้แต่คนเดียวว่าเคยหายใจไปแล้วกี่ครั้ง
เพราะอะไร ?
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเราไม่เคยเห็นความสำคัญของมันเลย เราไม่เคยต้องยากลำบากเลยที่จะได้หายใจเข้าและออก เราไม่เคยต้องกระเสือกกระสนที่จะได้หายใจในแต่ละครั้ง
แต่ถ้าเป็นวินาทีสุดท้ายในชีวิตของคุณล่ะ ?
คุณ หรืออาจจะเป็นญาติมิตรของคุณ อาจจะอ้อนวอนขอกับพระเจ้า ขอให้ท่านประทานลมหายใจอีกสักครั้งให้กับคุณ เพื่อจะยืดเวลาให้กับคุณแม้วินาทีเดียว วินาทีที่มีค่ายิ่ง ทุก ๆ คนที่อยู่รอบตัวคุณจะเฝ้าภาวนาขออย่าให้การหายใจในแต่ละครั้งเป็นครั้งสุด ท้ายของคุณเลย
มันเป็นสิ่งที่มีค่าและมีความหมายที่สุดที่ถูกมองข้ามไป และเมื่อวันนั้นมาถึง วันที่มันเดินจากคุณไป มันอาจจะหันหลังกลับมามองคุณแล้วยิ้มที่มุมปาก หัวเราะและสมน้ำหน้า แล้วมันจะบอกว่า “ที นี้รู้หรือยังว่าฉันสำคัญต่อนายมากเพียงใด ทุกครั้งที่นายหายใจ นายทำเหมือนกับว่าฉันเป็นเพียงแค่ทาสผู้รับใช้ เมื่อวันนี้มาถึง ฉันก็ทำได้แค่หัวเราะในความโง่เขลาของนาย” ทุกคนก็คงจะมีคนที่พิเศษที่สุดในชีวิต คนที่สำคัญไม่แพ้ลมหายใจ หรืออาจจะสำคัญน้อยกว่าในบางคน แค่ขอให้รู้ไว้ เมื่อวันสุดท้ายมาถึง วันที่คนคนนั้นต้องจากคุณไป คุณจะไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ อย่างน้อย ๆ ก่อนที่เวลานั้นจะมาถึง
อยากจะให้คุณดูแลคนคนนั้นให้ดี
บางสิ่งที่หายไป อาจได้คืนมาราวปาฏิหาริย์
แต่ถ้าหากคุณทิ้งขว้างไป โอกาสจะได้คืนมาคงยาก
ไม่แน่นะ คนที่พิเศษสุดคนนั้นของคุณ เขาอาจจะมีคุณเป็นคนที่พิเศษที่สุดก็ได้นะ .....
ที่มา : ขายหัวเราะ/มหาสนุก (ฉบับนานมากๆ แล้ว)